Rođen je 1966. godine u Zagrebu, gdje je 1991. godine završio Medicinski fakultet.
Od 1991. do 1992. godine volontirao je u bolnicama u Zagrebu, te paralelno radio u Sanitetskom štabu Republike Hrvatske. O rezultatima tog rada svjedoče objave dvaju naučnih radova o civilnim žrtvama u ratu, a njegov prvi rad, objavljen u poznatom svjetskom naučnom časopisu “Nature”, bavio se upravo strahotama rata u Hrvatskoj i BiH.
Pet godina (od 1992. do 1997. godine) bio je na usavršavanju u laboratoriji prof. dr. Josepha Schlessingera u New Yorku.
Od 1997. godine, dr. Đikić voditelj je Laboratorija za molekularnu biologiju tumora u Ludwigovom Institutu za istraživanje raka u Švedskoj. Godine 2002. izabran je za redovnog profesora Medicinskog fakulteta Univerziteta Goethe u Frankfurtu, u Njemačkoj, gdje i danas radi, a kao vanredni profesor predaje i na Medicinskom fakultetu Univerziteta u Splitu, te je voditelj Laboratorija za molekularnu biologiju tumora u MedILSu.
Aktivni je sudionik brojnih evropskih programa u obrazovanju studenata i naučnika, te inicijator i organizator naučnih skupova u Hrvatskoj. Aktivno sarađuje sa naučnicima u Hrvatskoj i na Medicinskom fakultetu Univerziteta u Splitu.
Zagovarač vakcinisanja građana
U periodu pandemije korona virusa posebno se istakao po svojim stručnim procjenama i tumačenjima stanja. Govoreći o vakcinaciji, Đikić ponavlja da je nužno pojačavati vakcinisanje stanovništva.
Veliki je zagovarač vakcinisanja građana i često navodi i da se delta soj korona virusa izuzetno brzo širi, a mišljenja je da se vakcinisati trebaju i oni koji su preboljeli korona virus.
Također, kada je riječ o lockdownu, koji je bio jedan od rješenja pri početku pandemije, Đikić navodi da nikada nije podržavao takve mjere.
“To je strašenje ljudi. Uvijek sam govorio da su neophodne pravilne mjere u pravo vrijeme”, rekao je.
Ugledni naučnik i dobitnik priznanja
Dobitnik je mnogih nagrada i priznanja. Kao voditelj Grupe za molekularnu signalizaciju Instituta za biohemiju Goethe Univerziteta otkrio je mehanizam kojim se stanice ljudskog organizma brane od razvoja karcinoma. Časopis “Science” u svom broju iz decembra 2005. godine objavio je ovaj rad kao najznačajnije medicinsko otkriće za proteklu godinu.
Dobitnik je i nagrade Evropskog udruženja za istraživanje tumora (EACR) za istraživača 2006. godine. Nagrada mu je uručena na svečanoj ceremoniji 2006. godine tokom EACR kongresa u Budimpešti.
Dosad je objavio više od 100 radova u naučnim časopisima koji su citirani više hiljada puta. Dobitnik je važnih međunarodnih priznanja, te je izabrani član Evropske organizacije za molekularnu biologiju (EMBO), Evropskog udruženja za istraživanje života (ELSO), Međunarodne unije za borbu protiv raka (UICR) i drugih.
Dobitnik je i brojnih međunarodnih nagrada, uključujući nagradu Američkog udruženja za istraživanje raka (AACR) za postignuća u istraživanju tumora 2006. godine, Njemačkog udruženja za staničnu biologiju i Evropskog udruženja za istraživanje tumora.
21. maja 2008. godine objavljeno je da su prof. dr. Ivan Đikić i prof. Koraljka Husnjak s Medicinskog fakulteta Univerziteta u Frankfurtu otkrili novu bjelančevinu koja ima važnu ulogu u razvoju tumora i bolesti nervnog sistema.
5. novembra 2009. dobio je uglednu njemačku nagradu Sir Hans Krebs. Dio novčane nagrade donirao je djeci s poteškoćama u razvoju.
U februaru 2010. godine, Njemačko udruženje za tumore dodijelilo mu je nagradu Deutschen Krebspreis (2010), koja se dodjeljuje jednom godišnje za dostignuća iz područja istraživanja i liječenja tumora.
Na svečanosti u Erlangenu je 29. septembra 2010. promovisan u redovnog člana Deutsche Akademie der Naturforscher Leopoldina – Njemačke akademije nauka.
Njemačka istraživačka fondacija 6. decembra 2012. dodijelila je Ivanu Đikiću najprestižniju njemačku naučnu nagradu – Gottfried Wilhelm Leibniz – za 2013. godinu.
8. januara 2013. godine Ivan Đikić dobio je nagradu njemačke fondacije “Ernst Jung” za medicinu.
Od 18:45 sati možete pratiti gostovanje ovog uglednog naučnika samo na FACE TV i UŽIVO putem našeg Youtube kanala.