Jedan od najbrutalnijih zločina agresije na nezavisnu Republiku Bosnu i Hercegovinu tokom 1992–1995. izvršen je nad porodicom efendije Hasiba Ramića u Semizovcu kod Sarajeva 28. maja 1993. godine. Efendiju Hasiba, njegovu suprugu Šefiku i djecu Muhameda (13), Melihu (10), Ahmeda (4) i Aminu (bebu od mjesec dana) četnici su ubili 28. 5. 1993. Efendija je uhapšen u maju 1992. godine i priveden u logor “Bunker” u Vogošći.
Efendija je imao šansu da se spasi, ali nije htio ostaviti džematlije. Govorio je: “Dok u Semizovcu postoji i jedan musliman, moje mjesto je sa njim. Mogu nam uzeti živote, ali dušu nikada”, svojevremeno se prisjetio Eset Muračević, novinar i bivši vogošćanski logoraš.
Pred efendijinim očima su prvo ubili četvero djece (jedno po jedno), pa onda suprugu, a potom su zaklali i njega. Grižnja savjesti jednog od semizovačkih Srba je bila razlog da se uopće pronađe grobnica porodice Ramić. Anonimni Srbin je poslao poruku da je porodica efendije Ramića zakopana pored magistralnog puta, na petom kilometru od Semizovca prema Olovu.
Danima se tragalo za ostacima tijela. Kada se već razmišljalo da se odustane od pretrage, cucla male Amine, pronađena u blatu pored rijeke Ljubine, otkrila je da se u blizini nalazi i grobnica. Ubrzo su pronađena tijela. Ekshumacija je izvršena 17. oktobra 1996. Mada nema pouzdanijih podataka, pretpostavlja se da o ovom zločinu mnogo zna ili učestvovao u njemu Rajko Janković, komandant Semizovačkog bataljona Vogošćanske brigade tzv. Vojske RS.
Dženaza efendiji Ramiću, njegovoj supruzi i četvero djece je klanjao tadašnji reisul-ulema Islamske zajednice u Bosni i Hercegovini, Mustafa Cerić 22. oktobra 1996. godine uz prisustvo više hiljada vjernika.
Godišnjice zvjerskog ubistva porodice Ramić prisjetio se i hafiz Ammar Bašić, koji je kazao da se ovaj zločin ne smije zaboraviti!
Hasib ef. Ramić je rođen 1954. godine u Šeheru kod Kalesije. Gazi Husrev-begovu medresu je završio 1975. godine i odmah se zaposlio kao imam u džematu Kula-Grad. Uz aktivan imamski rad, Hasib ef. završio je orijentalistiku na Prištinskom univerzitetu. 1984. godine prešao je u Semizovac kod Sarajeva. Tu ostaje do 1993. godine, do trenutka kad su ga sa porodicom ubili četnički zlikovci.