Luis de la Fuente ima 63 godine i za 12 godina staža u Kraljevskoj španskoj fudbalskoj federaciji donio je svojoj zemlji tri titule prvaka Evrope – u konkurenciji omladinaca, mladih i seniora, kao i jednu Ligu nacija s A timom.
Pobjedom nad Danskom sinoć u Murciji, ovaj stručnjak iz La Rioje postao je statistički najuspješniji selektor u historiji španske reprezentacije s prosjekom od 2,54 boda po utakmici. Njegov skor iznosi 21-2-2 uz gol razliku 67:21.
De la Fuente se nalazi među slabije plaćenim u poređenju sa standardima u evropskom i svjetskom fudbalu.
S platom od 600.000 eura godišnje, prema informacijama madridskog lista As, de la Fuente ne može da se mjeri ni s pojedinim stručnjacima iz B i C nivoa Lige nacija, a da ne govorimo o kolegama sa egzotičnih destinacija poput Roberta Mancinija koji s godišnjom platom od 25 miliona eura ima problema da odvede Saudijsku Arabiju na Svjetsko prvenstvo 2026. godine.
Ne samo to, već selektor nema s kim da pregovara o eventualnoj povišici, koju je apsolutno zaslužio, jer se španski savez nalazi u organizacionom rasulu nakon ostavke koju je pod pritiskom javnosti morao da podnese Luis Rubiales. Iako je vršilac dužnosti predsjednika Pedro Rocha svjestan neprijatne situacije u kojoj se nalazi čovjek koji pomjera granice mogućeg na kormilu nacionalnog tima, on nema ovlaštenja da donosi dugoročne strateške odluke.
Privremena uprava Federacije ima ovlaštenja samo da obavlja dnevne operativne poslove i čini da sistem funkcioniše, tako da do neke buduće izborne skupštine na kojoj će Španija dobiti novog prvog čovjeka, de la Fuente će u zrelim godinama nastaviti da radi i čeka da se njegov status riješi.
Ono što Špance čini nervoznim je utisak da će pojedini bogati vlasnici klubova u svemu prepoznati svoju šansu i da selektor evropskih šampiona neće imati izbora nego da “šarne” potpis.