Naizgled beskrajne crvenkasto-narandžaste ravnice pustinje Atakama, na sjeveru Čilea, podsjećaju na slike sa Marsa. Ono što doprinosi nestvarnosti ovog predjela je neobičan spomenik, za koji mnogi nisu sigurni da li zaista postoji “Mano del Desierto” (Pustinjska ruka).
Nestvarni predjeli najsuvlje pustinje na svijetu Atakama zahvataju površinu od preko 100.000 kvadratnih kilometara, koju presijeca mreža puteva Panameričkog auto-puta ukupne dužine 30.600 kilometara, koji povezuje Sjevernu i Južnu Ameriku.
Noću, kada se nebo pretvara u čudesni zvjezdani kaleidoskop, Atakama je najzanimljivija ljubiteljima osmatranja zvijezda.
“Mano del Desierto” nalazi se usred pustinje, a djeluje kao da čovjek koji se davi u živom pijesku očajnički pruža ruku u nadi da će ga neko u posljednjem trenutku spasiti.
Palac i četiri prsta koji izviru iz zemlje naglo prekidaju monotoniju pustinje jer je ovaj spomenik visok impresivnih 11 metara, a najbliži grad, Antofagasta, od pustinjske ruke udaljen je 74 kilometara.
Izgradnju spomenika, koji je 1992. od betona i gvožđa napravio čileanski skulptor Mario Irarazabal, finansirala je lokalna organizacija “Korporasion pro Antofagasta”.
Umjetnik Irarazabal je poznat po svojim radovima koji su asocirani ljudskom patnjom, tako da i ova velika skulptura odslikava osjećaj usamljenosti na ovom izolovanom mjestu.
Uprkos apelima na turiste da se uzdrže od skrnavljenja spomenika, lokalno stanovništvo okuplja se dva puta godišnje da bi ga očistilo od neukusnih grafita.
Iako je ova pustinjska ruka usamljena u pustinji, ona međutim ima svog para: desna ruka se nalazi u Urugvaju, a nastala je deset godina ranije u Punta del Este, na obali Atlantskog okeana.