Veza Marilyn Monroe i Joea DiMaggija možda je bila kratkog vijeka, ali njihova je ljubav i dalje jedna od najpoznatijih u Hollywoodu.
S iščekivanim dolaskom Netflixove “Plavuše”, fiktivnog pogleda na Monroein život, jedan od ključnih trenutaka koji se ponovno razmatra u filmu je njena veza s DiMaggijom s kojim je dijelila buran, kratak brak, a kasnije i prijateljstvo.
Njih su se dvoje upoznali 1952. kada je DiMaggio, koji se prethodne godine povukao iz profesionalnog bejzbola, zamolio poznanika da ga upozna s Monroeo, koja je u to vrijeme još uvijek bila zvijezda u usponu.
Glumica je navodno oklijevala sastati se s legendom New York Yankeesa, izražavajući svoju zabrinutost da bi on bio stereotipni arogantni sportaš, prema njenoj autobiografiji pod nazivom “Moja priča”, koju je napisao Ben Hecht.
Nakon toga, par je započeo vezu na daljinu, s Monroe na zapadnoj obali, dok je DiMaggio ostao na istočnoj. Iako su svoju romansu nastojali zadržati privatnom, o njoj se na kraju raspisalo u novinama.
U januaru 1954. njih dvoje su se vjenčali u Gradskoj vijećnici San Francisca, gdje su ih očito napadali obožavatelji i paparazzi.
Budući da se radilo o bijegu, Monroe nije nosila tradicionalnu vjenčanicu. Umjesto toga, odabrala je tamnosmeđe odijelo s bijelim krznenim ovratnikom i crne salonke, dok je DiMaggio nosio jednostavno odijelo dok su pozirali za fotografije ispred crkve svetih Petra i Pavla.
U to vrijeme par nije mogao imati crkveni obred zbog činjenice da su oboje prethodno bili u braku i razvedeni. Njihova zajednica obilježila je njihov drugi brak.
Prema njenoj autobiografiji, par je dijelio sličnosti, uključujući zanimanje za djecu, uprkos tome što glumica boluje od endometrioze. Koliko god njihova veza bila jaka, brak je očito od samog početka bio osuđen na propast zbog DiMaggijove ljubomore i stava kontrole te Monroeinog bjesomučnog rasporeda snimanja.
Tokom njihovog medenog mjeseca u Japanu, Monroe je zamoljena da otputuje u Južnu Koreju i nastupi za američke trupe stacionirane tamo tokom Korejskog rata, što je i učinila, ostavljajući svog supruga nezadovoljnim. Odnos je dodatno zategao njegova nelagoda zbog njenog univerzalnog imidža “bombe”.
Štaviše, dok je glumica snimala za “The Seven Year Itch”, koji uključuje njenu sada već kultnu scenu “leteće suknje”, obožavatelji i paparazzi očito su također bili prisutni i bodrili je, što je uzrokovao redatelj Billy Wilder, koji je navodno to sredio. DiMaggio, koji se zatekao na setu, navodno je bio bijesan, zbog čega su se njih dvojica potukli u javnosti.
U novembru 1954., nakon povratka u Los Angeles nakon snimanja u New Yorku, Monroe je podnijela zahtjev za razvod od DiMaggija navodeći razloge “mentalne okrutnosti”, prema dosjeu. Njih dvoje bili su u braku samo devet mjeseci.
Godine 1956. Monroe je nastavila dalje i udala se za slavnog dramatičara Arthura Millera. Međutim, i ova zajednica je prekinuta, a par se razveo 1961.
U prvoj polovici 1961. Monroe je bila podvrgnuta nizu operacija, uključujući i onu zbog endometrioze i provela je četiri sedmice hospitalizirana zbog depresije na psihijatrijskoj klinici u New Yorku.
Tokom tog vremena, ona i DiMaggio obnovili su prijateljstvo, a bivši je sportaš osigurao njeno oslobađanje i odveo je na Floridu gdje je on u to vrijeme radio za Yankeese kao trener udarača. Uprkos glasinama o ponovnom braku, njih dvoje su zadržali dobar prijateljski odnos.
Dana 5. augusta 1962. Monroe je umrla od predoziranja barbituratima u svom domu u Los Angelesu. U to su vrijeme dužnosnici proglasili njenu smrt vjerojatnim samoubistvom. Imala je 36 godina.
Shrvani DiMaggio, uz pomoć Monroeine polusestre Berniece Baker Miracle i poslovne menadžerice Inez Melson, organizirao je pogrebnu službu na groblju Westwood Village Memorial Park 8. augusta.
Tokom dvadeset godina brinuo se da tri puta sedmično dostavlja pola tuceta crvenih ruža u njenu kriptu. Nakon njene smrti, DiMaggio je odbio javno govoriti o Monroe i nikada se više nije oženio.