Iz Nezuka prema Potočarima jutros je krenulo više od 6600 osoba, a u naredna dva i po dana će prepješačiti okvirno 100 kilometara. Oni se nalaze na trasi takozvanog Puta spasa, odnosno smrti, kojim su u julu 1995. godine prolazili Bošnjaci u borbi za svoj život. Među učesnicima Marša mira ove godine se nalazi više od šezdeset posto mladih.
Mjesec juli 1995. godine je izuzetno važan i potresan dio historije Bosne i Hercegovine, a u nekoliko dana, brojni Bošnjaci su pogubljeni na najsvirepiji način, kroz genocid počinjen u Srebrenici.
Oni koji su uspjeli preživjeti, Nezuk, koji je udaljen svega nekoliko kilometara od Sapne, upravo su 1995. vidjeli kao mjesto novog života. Većina njih je danima, pa i mjesecima, prolazeći kroz brdsko-planinske predjele, izbjegavala agresorske zasjede i smrt.
Ove godine, kada se obilježavaju tri decenije od počinjenog genocida, u pohodu učestvuje rekordan broj osoba koje dolaze iz skoro svih krajeva svijeta.
Cjelokupna trasa, duga 100 kilometara, prati originalni put kojim su Podrinjci u julu 1995. godine pokušali doći do slobode u Nezuku, odnosno teritorije koja je bila pod kontrolom pripadnika Armije Republike BiH.
Trasa kretanja Marša mira obuhvata 22 tačke i to Nezuk, Baljkovica, Parlog, Crni Vrh, Snagovo, Liplje, Jošanica, Donja Kamenica, Bakrači, Glodi, Udrč, Cerska, Kaldrmica, Đugum, Mravinjci, Burnice, Kameničko Brdo, Ravni Buljim, Jaglići, Šušnjari, Budak i Potočari, odnosno Memorijalni centar.
Za pohodnike su organizirana i prenoćišta u kampovima u Liplju i Mravinjcima, gdje će biti upriličene i projekcije dokumentarnih filmova uz izvedbu predstave.
Učestvovanje u Maršu mira predstavlja izuzetno zahtjevnu fizičku aktivnost, ali učesnici poručuju da je to najmanje što mogu učiniti u znak poštovanja prema nevinim žrtvama i svima koji su stradali u pokušaju da spase vlastiti život.
Svi učesnici u četvrtak će u predvečernjim satima stići u Potočare, a dan kasnije će prisustvovati kolektivnoj dženazi za sedam žrtava genocida.
Najmlađe žrtve koje će biti ukopane ove godine su dvojica mladića koji su u trenutku smrti imali svega devetnaest godina. Radi se o Avdić, (Husejin), Senajidu i Mujić, (Ramiz), Harizu.
Obojica su ubijena u julu 1995. godine, a konačan smiraj nalaze trideset godina kasnije. Njihovom ukopu bi trebalo prisustvovati 150 hiljada ljudi koliko se, prema projekcijama Organizacionog odbora, očekuje na obilježavanju 30. godišnjice genocida počinjenog u zaštićenoj zoni UN-a.