Bivši ukrajinski ambasador u BiH i Hrvatskoj, Oleksandr Levchenko, za “Face.ba” piše o situaciji u Ukrajini, prenoseći aktuelna dešavanja koja su potaknuta ruskom agresijom na Ukrajinu.
“Nije tajna da proruske aktivnosti nekih zapadnih političara usporavaju proces podrške Ukrajini u odupiranju ruskoj agresiji i narušavaju jedinstvo Zapada. Rusija, koristeći joj lojalne zapadne političare, jača euroskepticizam i antiukrajinsku retoriku među stanovništvom zapadnih zemalja. Projekat za istraživanje organiziranog kriminala i korupcije (OCCRP – međunarodna nevladina organizacija) otkrio je da su političari u Njemačkoj, Italiji i na Kipru primali novac od ruskih obavještajnih službi za proruske aktivnosti.
Kremlj i dalje ima gotovo neograničen finansijski resurs za podmićivanje evropskih “frilansera” i zvaničnika, koje aktivno koristi za lobiranje za svoje interese. Postoje uvjerljivi dokazi o velikim proruskim operacijama utjecaja u zapadnim zemljama koje su imale za cilj korištenje političara, medijskih ličnosti i drugih, a neki od tih napora su bili uspješni, uključujući odlaganje vojne i finansijske pomoći Ukrajini. To se prije svega odnosi na SAD, gdje je tokom predizbornih rasprava na dnevni red Moskva ugurala pitanje navodno pretjeranog trošenja američkog novca od strane Ukrajine i nekontrolisanog korištenja sredstava iz zapadne podrške Kijeva.
Ukrajini se zamjeralo da prima ogromna sredstva i da navodno loše upravlja njima. Podrška SAD Ukrajini od 61 milijarde jedva je prošla kroz odluku Kongresa, na čemu je zvanični Kijev, naravno, veoma zahvalan. Istovremeno, Izrael je gotovo bez prigovora dobio više od 28 milijardi dolara za borbu protiv Hamasa i Hezbolaha i iranskih proksi u Siriji i Jemenu. Istovremeno, Ukrajinci su već uništili skoro pola miliona ruskih vojnika (poginulih i ranjenih), 354 ruska borbena aviona, 326 borbenih helikoptera, 7.620 tenkova, 14.800 borbenih oklopnih vozila i oklopnih transportera, skoro 13.000 komada ruske artiljerije, 812 sistemi protivvazdušne i protivraketne odbrane, 1.080 jedinica sistema za salve paljbu, 27 ratnih brodova. Izrael to nije uradio, jer njegovi protivnici uopšte nemaju pomenutu opremu, ali je bez ozbiljnih primedbi dobio sredstva tek skoro duplo manje od Ukrajine.
Oružane snage Ukrajine se trenutno bore sa najjačom vojskom u Evropi, koja je spremna da se bori istovremeno sa svim oružanim snagama NATO-a. Da ne pominjemo činjenicu da su kao rezultat ukrajinskog odustajanja od strateškog nuklearnog naoružanja u Budimpešti u decembru 1994. godine, SAD i zemlje NATO-a uštedjele nevjerovatnih trilijun dolara u ovih 30 godina, budući da nisu bile prisiljene poduzeti mjere da se suprotstave trećem ukrajinskom nuklearnom potencijalu u svijetu. U međuvremenu, propaganda Kremlja uspjela je da nametne svoje narative prilično iskusnim američkim političarima, što svjedoči o ozbiljnim sredstvima informativnog utjecaja Moskve čak i u SAD, a da ne govorimo o evropskim državama članicama NATO-a i Evropske unije, u nekima od kojih je Kremljska tačka gledišta je čak postala dominantna, na primjer u Mađarskoj.
Moskva će trenutno u mnogim evropskim zemljama nastojati da što više proruskih kandidata promovira u Evropski parlament na predstojećim izborima u prvoj polovini juna ove godine, kako bi ojačala svoj uticaj u ovoj instituciji, prvenstveno sa ciljem slabljenja evropske podrške Ukrajini. Proruski političari i novinari imaju tendenciju da povećaju pesimizam o Ukrajini u kritičnim trenucima rusko-ukrajinskog rata i često sinhronizuju svoje antiukrajinske izjave kako bi povećali destruktivni efekat. Proruski medijski sajtovi u zapadnim zemljama pružaju pozitivno izvještavanje o desničarskim radikalnim i euroskeptičnim političarima. Nakon toga, vodeći ruski državni mediji citiraju ove izjave, proruski blogeri šire linkove na njih, a vojska kremljskih botova zumira ih.
Jasan primjer korupcije zapadnih političara je publiciranje od čeških i poljskih specijalnih službi BIS i ABW dokaza da su desetine hiljada eura tajnih ruskih uplata otišle u korist poslanika i kandidata za poslanike Evropskog parlamenta. Danas je glavna proruska politička snaga u Njemačkoj, a možda i u Evropi, stranka „Alternativa za Njemačku“ (Alternative für Deutschland, AfD). “Alternativa za Njemačku” je sve vrijeme bila vrlo skeptična prema Ukrajini, rat u Donbasu nazivala “građanskim”, protivila se sankcijama Rusiji, a njeni predstavnici posjetili su aneksirani Krim. Otvoreno proruski i evroskeptični političari u Evropi koji se protive nastavku vojne pomoći Ukrajini su njemačke političarke Sarah Wagenknecht (Sarah Wagenknecht Union) i Marianne Harder-Kühnel (AfD), premijer Mađarske Viktor Orban, bivši predsjednik Francuske Nicolas Sarkozy, političar poljske stranke “Konfederacija” Rafal Mekler i drugi. Stoga se postavlja pitanje potrebe intenziviranja rada na razotkrivanju ruskih agenata među evropskim političarima. Ako su u Evropi (posebno u Belgiji, Češkoj, Poljskoj) specijalne službe zapravo “objavile rat” agentima Kremlja u Evropskom parlamentu, onda čak i u SAD-u neki političari i dalje ističu rusko gledište u kontekstu podrške Ukrajini.