Najava formiranja rezervnog sastava policije Republike Srpske u bošnjačkim medijima je po ko zna koji put pokrenula priču o ratu u Bosni i Hercegovini. Tako je Bakir Izetbegović na TV Hajat odgovarao na pitanje „Hoće li biti rata“. Onda je Avdo Avdić lansirao tezu o Oružanim snagama Republike Srpske, kao sredstvu za otcjepljenje i nezavisnost Republike Srpske. Potom je Faktor.ba prenio neku analizu Kurta Bassuenera pod naslovom „Neophodno je ojačati snage EUFOR-a da bi se spriječila secesija Republike Srpske, Brčko ključna tačka“.
Za to vrijeme običan konstitutivni stanovnik Bosne i Hercegovine, sva svađao po društvenim mrežama, iznosi različite manje ili više sulude teorije o rezervnom sastavu policije, uz pozive na osvetu i standardni govor mržnje.
Pri tome svi zanemaruju neke veoma važne stvari.
- Da policija Republike Srpske ima oko 5000 policajaca u čijem su sastavu i Bošnjaci i Hrvati.
- Da će policija Republike Srpske sa rezervnim sastavom Republike Srpske imati oko 6000 policajaca.
- Da je međuentitetska granica duga oko 1080 km i da na jednog policajca dođe 0,18 km granice.
- Da je 2013. godine Republika Srpska imala 1170 342 stanovnika, danas vjerovatno još manje, od tog broja 970 857 su Srbi.
- Da je prosječna starost oko 42 godine.
- Da je prošle godine u Republici Srpskoj umrlo 5000 više ljudi nego što se rodilo.
- Da su Robne rezerve Republike Srpske 2017. godine bile u stečaju.
Braćo Bošnjaci da li vi stvarno vjerujete da je Dodik toliko lud da započne rat, otcjepljenje ili proglasi nezavisnost sa 6000 policajaca sa dugim cijevima, nekoliko transportera, desetak konja i bespomoćnom Srbijom kao zaleđinom?
Naravno da nije i prestanite više da pričate o mogućnosti izbijanja rata u Bosni i Hercegovini, jer Srbi nisu spremni da na takav način prokockaju Republiku Srpsku.
Ono što Bošnjaci ne vide ili ne želite da vide, a mnogo je opasnije po ovu državu je odsustvo bilo kakve identifikacije prosječnog Srbina iz Republike Srpske, a pogotovo mladih, sa državom Bosnom i Hercegovinom.
- U toku je proces usaglašavanja školskih planova i programa između Republike Srpske i Srbije.
Ovo praktično znači da će djeca iz Republike Srpske i Srbije učiti istu istoriju, geografiju odnosno poznavanje prirode i društva, ali različitu od svojih vršnjaka u Federaciji BiH. To praktično znači da na Pravnom fakultetu na Palama Nacionalna istorija države i prava, potpuno drugačija nego na Pravnom fakultetu u Sarajevu.
- Medije iz Federacije BiH malo ko gleda, sluša ili čita u Republici Srpskoj, i obratno.
Do informacija iz Federacije BiH ljudi u Republici Srpskoj najčešće dolaze posredno preko srpskih medija koji ih najčešće oblikuju i interpretiraju kako njima odgovara. Ma danas nemamo jedno javno mnjenje u državi već najmanje tri, a to je dugoročno gledano pogubno za ovu državu.
- Države Bosne i Hercegovine skoro da i nema u Republici Srpskoj.
Na prste dvije ruke možete da nabrojite lokacije u Banjaluci gdje se vijori zastava Bosne i Hercegovine. U školama Republike Srpske Bosna i Hercegovina se spomene onoliko koliko mora. U Republici Srpskoj se za reprezentaciju Bosne i Hercegovine najčešće navija u sebi, ne zato što je to zabranjeno, već što se ne isplati. Kada se u Republici Srpskoj kaže država, prosječan Srbin pod tim podrazumjeva Republiku Srpsku.
Šta je poenta ovog pisanja?
Volio bih da prije svega Bošnjaci shvate da Srbi i Hrvati mogu bez Bosne i Hercegovine i da od njihovog ponašanje zavisi budućnost ove zemlje. Da je rezervni sastav policije Republike Srpske napravljen da bi se Srbi, koji ne ljube Dodika i njegovu vlast u Republici Srpskoj, držali pod kontrolom, a ne radi otcjepljenja ili nezavisnosti Republike Srpske. Da na radikalnu retoriku Dodika, ne treba isto tako odgovarati. Da rata neće biti a da je strah od izbijanja novog rata najefikasnije sredstvo da se vlada i Srbima, i Hrvatima i Bošnjacima.
Jel jasno?