Prošlo je više od godinu dana od ubistva Davida Dragičevića, ali počinioci i dalje nisu pronađeni.
Održani su masovni protesti, pa se taj broj smanjivao zbog policijskih represija, pa je tijelo Dragičevića ekshumirano i prebačeno u Austriju, ali i dalje borba traje.
Brojni pojedinci, udruženja, javne ličnosti su dali podršku skupu “Pravda za Davida”, ali Unija studenata Republike Srpske nije “prstom pomakela” da pomogne porodici Dragičević da pronađu ubice i da dobiju unutrašnju satisfakciju. David je bio student, bio je član Unije, zaslužio je da studenti dignu glas i da kažu “DOSTA JE! HOĆEMO PRAVDU”. Ništa od toga, studenti su skriveni u svoje rupe i čekaju da se stanje u društvu samo po sebi riješi.
Vlast RS-a je vodila računa i o ovome segmentu, jer moć studenata je ogromna, to smo mogli najbolje vidjeti u vremenu SFRJ.
Vlast u Srpskoj, predvođena SNSD-om, koja suvereno vlada još od 2006., a koja se tada po prvi put susrela sa masovnim protestima usmjerenim protiv funkcionera iz vlastitih redova, učinila je sve kako se iz Univerziteta, Studentskog centra ili usta nekog studentskog predstavnika više ne začuju poruke nezadovoljstva. Krenulo se sa finansijskim slabljenjem Centra, a nastavilo predanim radom kako bi kadrovi, njegovani u vladajućim partijama, preuzeli ključne pozicije u studentskim organizacijama. Da su u naumu i uspjeli dokazuje muk koji već pet godina glasno govori da su studentskoj populaciji „svezane ruke“.
Da su na banjalučkom Univerzitetu, te Studentskom centru „Nikola Tesla“, samo prije pet godina, bile neke sasvim drugačije okolnosti, govori činjenica da je pomenuti centar bio na korak od dobijanja statusa studentskog grada, prvog u BiH. Studentski dom ima smještaj, centar smještaj i hranu, a grad dodatne, prvenstveno kulturne sadržaje. U martu 2013. godine rukovodstvo centra dogovara sa Vladom RS promjenu statusa, te osnivanje Studentskog kulturnog centra, neophodnog za pomenutu promjenu.
Dodatni problem vladajućim strukturama u Republici Srpskoj su predstavljali i svojeglavi studentski predstavnici, koji takođe nisu bili u potpunosti pod njihovom kontrolom. Tadašnji jasni i glasno izrečeni zahtjevi, performansi, protesti, sukobi sa ministrom prosvjete, a potom i predsjednikom RS, danas su potpuno nezamislivi. Inače, sukob studenata i vlasti manjeg intenziteta je započeo nakon što je Vlada RS u Upravni odbor Studentskog centra imenovala dva imena suprotno imenima koje su predložili sami studenti, a kasnije se proširio i na druge stvari.
Vlada RS-a je u određenim momentima imala i monstruozno oblike zastrašivanja, kao što je trovanje hranom u studentskoj menzi pojedinih studenata koji su “opasni po sistem”. Političke represije na ovu studentsku organizaciju su bile izrazito velike i vidljive, te je novo rukovodstvo odlučilo ići linijom manjeg otpora. Na njihovoj Facebook stranici je postavljeno nekoliko najava koncerta i sličnih aktivnosti, dok za pravi aktivizam nema mjesta.
Posjetili smo i njihovu službenu web stranicu na kojoj također nema ništa o slučaju Dragičević.
Pretražili smo i Google, ali nikakvu sponu Unije studenata i Davida Dragičevića nije bilo.
Studenti, trebate se stiditi! Dozvolili ste da vas sistem uvuče u svoje podmukle planove i da pogazite vaše karaktere, koji trebaju da mijenjaju stvari na bolje. Država koja ima ovakve studente treba da se stidi.