Dževad Juzbašić, bosanskohercegovački historičar i redovni član Akademije nauke i umjetnosti Bosne i Hercegovine, umro je u Sarajevu u četvrtak, 27. juna, u 95. godini života.
Dževad Juzbašić je rođen 2. septembra 1929. u Sarajevu. Studij historije je završio na Univerzitetu u Sarajevu 1955, te je nakon kraćeg rada kao profesor u Prvoj klasičnoj gimnaziji, naučnu karijeru počeo u Institutu za historiju u Sarajevu (tada pod nazivom Institut za istoriju radničkog pokreta), gdje se najvećim dijelom bavio historijom Bosne i Hercegovine u austrougarskom razdoblju.
Doktorirao je s tezom Izgradnja željeznica u Bosni i Hercegovini u svjetlu austrougarske politike od okupacije do kraja Källayeve ere (Sarajevo, 1974), te se posebno bavio pitanjima jezičke politike u BiH (Jezičko pitanje u austro-ugarskoj politici u Bosni i Hercegovini pred Prvi svjetski rat, Sarajevo 1973) odnosno širim pitanjima nacionalno-političih odnosa (Nacionalno-politički odnosi u Bosanskohercegovačkom Saboru i jezičko pitanje 1910-1914, Sarajevo 1999) i privrednih kretanja u Bosni i Hercegovini krajem 19. i početkom 20. stoljeća (Politička i privredsa u Bosni i Hercegovini pod austrougarskom upravom, Sarajevo 2002).
Osim rada u Institutu za historiju, 1994. izabran je i za redovnog profesora na Filozofskom fakultetu u Sarajevu.
Za dopisnog člana Akademije nauka i umjetnosti Bosne i Hercegovine je izabran 1995, a za redovnog 2002. godine.
Akademik Dževad Juzbašić je ostavio dubok trag u našoj historiografiji i bio jedan od najcjenjenijih bosanskohercegovačkih historičara. Između ostalog, dobitnik je prestižne Herderove nagrade (1994. dodjeljuje Univerzitet u Beču) i Šestoaprilske nagrade Sarajeva (2000. godine).