Na ovu ideju antropologa Antonisa Barciokasa sa Univerziteta Trakija nazvanog po Demokritu potaknuli su brojni ostaci hominida u pećinama Sima de los Huesos na sjeveru Španije.
Te su špilje postale jedan od najvažnijih izvora informacija u proučavanju ljudske evolucije. Tamo je pronađeno više od 7.500 fragmenata kostiju koji su pripadali najmanje 29 drevnih ljudi, često nazivanih Homo heidelbergensis.
Međutim, prema Barciokasu, naučnici koji su ispitivali ostatke do sada nisu primjetili jedan važan detalj: ove kosti nose znakove brojnih bolesti, poput rahitisa, povezanih s nedostatkom vitamina D. A to, prema grčkom antropologu, znači da su drevni ljudi proveli mnogo mjeseci bez dnevnog svjetla.
U početku je, priznaje Barciokas, bio zbunjen. Zapravo, nedostatak svjetlosti i, kao rezultat toga, nedostatak vitamina D bio je karakterističan za stanovnike gusto naseljenih gradova, ali ne i za drevne ljude. Dok je proučavao ovo pitanje, istraživač je otkrio da se slične bolesti često primjećuju kod životinja koje hiberniraju u špiljama, posebno kod šišmiša.
Barziocas i njegov španski kolega Juan Luis Arsuaga (njihovi nalazi objavljeni u publikaciji (L'anthropologie) sugeriraju da su hominidi koji žive u pećinama Sima de los Huesos takođe hibernirali u pećinama.
“Ova ideja možda zvuči ludo, ali stvarnost ponekad može biti luda”, kaže on i navodi naše udaljene rođake primata, sivog mišjeg lemura (Microcebus murinus), koji kao primjer može hibernirati nekoliko dana.
Moglo bi biti, smatra Barciokas, da su prije pola miliona godina, u najhladnijoj fazi ledenog doba, hominidi bili prisiljeni anatomski se prilagoditi i tokom 50 hiljada godina svake zime ući u dugu hibernaciju.
Ne slažu se svi naučnici s idejom hibernacije čovjeka, koji ističu da možda postoje i drugi razlozi za oštećenja kostiju, a Barciokas ne može pružiti konkretnije dokaze. Međutim, u tome nema ničeg fundamentalno nemogućeg sa fiziološkog stanovišta.
I Kelly Drew sa Univerziteta Alaska na Fairbanksu vjeruje da se i moderni ljudi mogu natjerati na hibernaciju. Samo to nije potrebno da bi se preživjela duga hladna i gladna zima, već za stabilizaciju i kasniju rehabilitaciju žrtava srčanih i moždanih udara.