Ako si bio u Sarajevu, a nisi jeo ćevape, kao da nisi ni bio, tako se narodski opisuje značaj ovog jela kako u Bosni i Hercegovini, tako i regionu, pa i onim dalekim zemljama gdje god se nađe neki Balkanac koji je dobro upoznat s ovom “tradicijom”.
Česte su polemike koji su bolji – sarajevski, travnički, banjalučki, a među njima se lakta i tuzlanski, no ovaj iz glavnog grada, ili još bolje s Baščaršije, sve su prilike uskoro će dobiti i oznaku geografskog porijekla. Aktivnosti na registraciji pokrenulo je Udruženje sarajevskih ćevabdžija, a provode se uz podršku Grada Sarajeva.
Direktor Agencije za sigurnost hrane Bosne i Hercegovine, Džemil Hajrić jučer je održao sastanak Benjaminom Karić, gradonačelnicom Sarajeva na kojem su razgovarali o procesu registracije oznake geografskog porijekla.
Sarajevski ćevap je jedan od najznačajnijih i najpoznatijih specijaliteta. Predstavlja neizostavan dio ovdašnje kuhinje i turističke ponude. U 2021. godini “Taste Atlas” je sarajevske ćevape svrstao na deseto mjesto top 100 najboljih jela na svijetu.
Sarajevski ćevap se, pored toga što svaka ćevabdžinica ima neku svoju skrivenu tajnu u recepturi, u suštini pravi od junećeg mesa (nekada se koristilo i 25 posto janjećeg mesa) i soli. Nema prezle, niti bilo kakvih drugih pikantnih začina.
U postupku proizvodnje najvažnije su tri faze: odabir mesa i način pripreme mesne mase, toplotna obrada na roštilju i način serviranja.
U Sarajevu se obično služe porcije od 5 i 10 ćevapa u somunu natopljenim vodom i čašom hladnog mlijeka ili jogurta.
Ćevapi u Bosni i Hercegovini, kao i cijelom području Balkana, potiču iz perioda Otomaske imperije, koje se tokom srednjeg vijeka razvilo u specijalitet cijele jugoistočne Evrope. Postoje dokazi da je ovo jelo bilo prisutno na Balkanu još u antičko vrijeme. U staroj Grčkoj slično jelo je konzumirano u 8. vijeku prije nove ere. Jelo u obliku obeliska se pominje u Ilijadi i Odiseji, kao i u djelima starih grčkih filozofa.
Riječ ćevap svoje porijeklo vuče od riječi kebab koja ima više sinonima u zavisnosti od regije kojoj pripada (kebap, kebob, kebhav, qabab…). Ne kaže se slučajno “da su prvo nastali ćevapi pa tek onda životinje od kojih se prave”.