Korona virus je zvanično pandemija, tako da ljudi prirodno hrane svoju anksioznost halapljivo “gutajući” filmove i knjige o drugim epidemijama. Neki od njih su veoma slični onome što se sada događa i to neki ljudi na internetu koriste da tvrde da su neki pripovjedači “predvidjeli” pojavu korona virusa.
Jedan posebno uočljiv primjer nalazi se u trileru Dina Kunca “Oči tame”.
U jednom tvitu koji je naveliko dijeljen, neko je rekao da je Kunc predvidio epidemiju korona virusa na osnovu “skrinšota” jedne stranice knjige. Ali, reći da je Kunc vidio sve što će se dogoditi je pomalo nategnuto. Taj roman je ipak fikcija.
Ne, Din Kunc nije predvidio korona virus u romanu iz 1981. godine.
CNN piše o ‘teoriji zavjere’ nastaloj u vezi sa knjigom “Oči tame” iz 1981. godine u kojoj se spominje biološko oružje i dovodi u vezu sa korona virusom.
Dakle, da razjasnimo.
U knjizi je riječ o virusu koji je kao oružje stvorio čovjek.
Na jednoj stranici romana, karakter koji se zove Dombej, priča o kineskom naučniku koji u SAD donosi biološko oružje “Vuhan-400”: “Da biste razumjeli”, kaže Dombej,”morate se vratiti 12 mjeseci unazad. U to vrijeme, kineski naučnik Li Čen je prebjegao u SAD, noseći diskete sa podacima o najvažnijem i najopasnijem novom biološkom oružju u posljednjoj deceniji. Nazvali su ga ‘Vuhan-400’ zato što je razvijen u njihovoj RDNA laboratoriji izvan Vuhana, a bio je četiristoti održivi soj mikroorganizama stvorenih u tom istraživačkom centru”.
Prvo, važno je napomenuti da se u originalnoj verziji “Oči tame” iz 1981, oružje zvalo “Gorki-400” po tom ruskom lokalitetu. Naziv oružja je promijenjen u “Vuhan-400” kad je knjiga ponovo objavljena 1989, prema pisanju South China Morning Post.
Tačno je da je epidemija korona virusa buknula u Vuhanu, u Kini. Ali ideja da je taj virus napravljen u laboratoriji je zapravo teorija zavjere koja je nastala u neprovjerenim objavama na društvenim mrežama i od tada su je opovrgli naučnici i iz Kine i sa Zapada.
Eksperti još pokušavaju da shvate pravi izvor tog virusa, ali istraživanja ukazuju da vjerovatno potiče od slijepih miševa i da se naselio kod nekog drugog domaćina prije nego što je prešao na ljude – baš kao njegov rođak koji je izazvao epidemiju SARS-a 2003.
U knjizi je smrtnost od virusa 100 odsto.
U jednom kasnijem paragrafu, Dombej kaže da niko od zaraženih nije preživio: “I ‘Vuhan-400’ ima drugu, podjednako značajnu prednost nad većinom bioloških agenasa. Prvo, možete da budete prenosilac već četiri sata nakon kontakta sa virusom. To je nevjerovatno kratak inkubacioni period. Jednom zaražen, niko ne živi duže od 24 sata. Najviše ih umre u prvih 12 sati. Smrtnost od ‘Vuhan-400’ virusa je stopostotna”.
To, ipak, nije slučaj sa korona virusom.
Prije svega, ljudi zaraženi korona virusom uglavnom razviju simptome nekih pet dana od izloženosti, a gotovo uvijek za dvije nedjelje, kako pokazuje nedavna studija.
Drugo, smrtnost od korona virusa nije ni blizu 100 odsto.
Iako virus može biti smrtonosan, to je najčešće slučaj kod starijih ljudi i onih sa oslabljenim imunim sistemom ili drugim zdravstvenim problemima.
Službena procjena smrtnosti od ovog virusa, na osnovu poznatih informacija, je između tri i četiri odsto na globalnom nivou, i očekuje se smanjenje tog procenta.
Dakle, Kunc je možda intrigantan pisac, ali nije vidovnjak.
(CNN)