Zabrana svih sportskih aktivnosti u svim djelovima svijeta dovela je do još većeg rasta popularnosti e-sportova, odnosno video igrica.
U vrijeme modernih tehnologija, virtuelni svijet gejminga je opčinio nov generacija, koje žele da dokažu svijetu da vrijeme provedeno bavljenjem e-sportovima nije izgubljeno vrijeme.
Takav stav ima i sve veći broj eminentnih stručnjaka iz oblasti psihologije i sporta.
E-sport ili gejming je posljednjih godina u tolikom porastu da je postao profesija kojom se bave najbolji i najuporniji.
Organizuju se turniri, takmičenja sa nagradnim fondom, u raznim, nazovimo ih – disciplinama.
A ko se, zapravo, bavi gejmingom – da li samo dokona omladina ili, pak, ozbiljni profesionalci.
“Kakva vrsta ljudi su takmičari u e-sportovima? Da li oni samo sjede i gledaju u kompjuter? Apsolutno ne. Možda neko ko se amaterski i iz hobija bavi time, ali mladići koji su profesionalno angažovani, a ima ih sve više, pravi su sportisti – oni vježbaju fizički, mentalno se spremaju… Nije ista priča kao sa šahom, ali i šahisti imaju i fizičke i psihičke treninge da bi ostali u formi. Nije ni igranje šaha samo teorija i sjedenje za stolovima ili računarima”, kaže Ingo Forbese, profesor Univerziteta u Kelnu.
Tim Švarcman ima samo 19 godina, a već četiri godine je član Šalkea, slavnog njemačkog fudbalskog tima. On je profesionalni igrač fudbalske simulacije FIFA u klubu iz Gelzenkirhena.
“Otprilike prosječno provedem četiri do pet sati u gejmingu, odnosno treningu ili mečevima. To je moj posao. Tada sam isključivo posvećen Šalkeu i obavezama koje imam. Ovo je vrsta sporta, potrebna je koncentracija, dobra organizacija, analiza, fizička spremnost i vještina, kao i talenat. Sve što svaki sport zahtjeva, samo je ambijent drugačiji… “, opisuje Švarcman.
Nedavno istraživanje u Njemačkoj pokazalo je da profesionalni gejmeri – njih 1.200 koliko ih je testirano – imaju dobro psihičko zdravlje, ali da je stres bavljenja sportom te vrste veoma visok.
Stres je visok i u tradiocionalnim sportovima, s tim da profesionalni sportisti na najvećem nivou imaju veću stručnu pomoć…
“Kada igraš utakmicu skoncentrisan si na to i ne obraćaš pažnju ni na šta drugo. Da, pod stresom sam, to se osjeti, kada recimo vodiš u 90. minutu 1:0, a protivnik ima napad. Mislim da isti ili sličan osjećaj imaju i pravi fudbaleri”, ističe Švarcman.
“U pravom fudbalu je oko vas 50, 60 hiljada ljudi i mogu da zamislim kakav je osjećaj izvoditi penal u 90. minutu za pobjedu. To je situacija koja izaziva ogroman stres, ali na kraju – podijeli se radost, ili tuga, sa saigračima i navijačima i to je neka vrsta olakšanja. Gejmeri se sami bore sa stresom i sami se prazne”, naglašava Forbese.
U jednom su i gejmeri i stručnjaci saglasni – e-sportovi nikada neće moći da zamjene i izjednače se sa pravim sportom, ali su uvjereni da zaslužuju da se njihova profesija ne tretira kao zabava i gubljenje vremena, već kao ozbiljna disciplina, sa svim svojim specifičnostima, ali i sličnostima sa tradicionalnim sportovima.