Šaban Šaulić je jedan od najpopularnijih balkanskih pjevača narodne i folk muzike, a danas je preminuo poslije teške saobraćajne nesreće u Njemačkoj, gdje je imao nastup.
Rođen je 6. septembra 1951. godine u Šapcu. Veliki dio djetinjstva je proveo u Bijeljini. Rani život Šaban i njegova starija sestra su živjeli veoma skromno jer roditelji nisu imali stalne prihode. Otac je prodavao lutriju, a majka igračke. Pjevača je pazila sestra čija je obaveza bila i da vodi računa o domaćinstvu. Pored muzike, Šaban je bio veoma talentovan za sport. Stric Alija je smatrao da više novca može da zaradi kao muzičar. Jednom ga je pozvao da pjeva u kafani u kojoj se provodio sa društvom. Pošto ga je Šaban smatrao velikim autoritetom, nije se usudio da ga odbije. Otpjevao je pesmu: “Jablani se povijaju” i napunio kafanu. Nastavio je tu da pjeva i da dolazi sa drugovima.
Za PGP RTS je izdao prvu singlicu sa još tri pesme: “Zasviraj mi, Cigo, tužnu pjesmu”, “Ne plači, srce” i “U kafani ja usamljen”. Sa 18 godina se preselio u Beograd što mu je, kao djetetu iz provincije, teško palo. Ljudi su čuli za njega, ali niko nije znao kako izgleda. Bio je stidljiv i povučen, a djevojkama se rijetko udvarao.
Sa suprugom Gordanom ima troje djece, dvije kćerke Ildu i Sanelu i sina Mihajla. Ilda je, iako se Šaban u početku protivio, krenula njegovim putem i postala poznata pjevačica. Takođe, imao je i vanbračnog sina Roberta koga je priznao i plaćao mu je alimentaciju do 18. godine. Mediji tvrde da on jako teško živi u Zrenjaninu i da nema novca za osnovne potrepštine. Šaban je smatrao da je njegova supruga ponijela najveći dio tereta oko vaspitanja njihove djece jer je on često bio odsutan.
Do 2002. godine je nosio periku, ali nakon toga je promijenio imidž koji je prezentovao zajedno sa novim albumom. Zbog stresa koji prati njegov posao, najviše voli da se osami u kućici u Krčedinu i da peca. Na taj način puni baterije za naporne nastupe koje ima po svijetu po kome se, iako ne zna strane jezike, odlično snalazi.
Podsjetimo, Šaban Šaulić je prije 5 mjeseci usred noći osjetio jak bol u grudima, te je bio primljen po hitnom postupku na jednu privatnu kliniku, što je krio od svoje supruge i kćerki da ne bi brinule.
Pevača su zvali i “kralj narodne muzike”, što se njemu nije dopadalo.
“Nikako, verujte mi. Znam da su već i carevi i kraljevi pomrli pre nekoliko godina. Nikad nije bilo da stavim nos na plafon zbog te titule. To su kolege htele da me prozovu, ali mi nije toliko drago. Lepše mi je kada mi kažu da sam jedan od najboljih u svom poslu”, izjavio je pjevač svojevremeno.